| Justin Credible |
| Dyktator |
|
| |
| Dołączył: 27 Lis 2005 |
| Posty: 1124 |
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/3
|
|
|
|
 |
|
 |
|
Więc Drodzy Państwo, zazdrość w życiu jest pojęciem węzłowym i trudno uchwycić jego istotę bez badania tego w szeregu kontekstów normatywnych.
Otóż w pierwszej kolejności należy posłużyć się kontekstem prawnorzeczowym.
Zazdrość w rozumieniu prawnorzeczowym to uczucie przykrości, żalu spowodowane czyimś powodzeniem, szczęściem, stanem posiadania.
Przywołana definicja dokonuje enumeratywnej egzemplifikacji stanów faktycznych o charakterze materialnym i niematerialnym.
Do stanów faktycznych o charakterze niematerialnym zaliczamy na gruncie przywołanej definicji powodzenie oraz szczęście. Idąc dalej należy sięgnąć do definicji powodzenia oraz szczęścia.
Otóż powodzenie w rozumieniu języka polskiego jest to pomyślny obrót rzeczy, trzeba poczynić tutaj zastrzeżenie, że nie chodzi o rzeczy w znaczeniu art. 45 kodeksu cywilnego (jak błędnie sądzą w ośrodku rzeszowskim). W toku rozważań nad powodzeniem trzeba powiedzieć, że jest to pojęcie nieostre i ma charakter klauzuli generalnej, czyli takiego przepisu który pozwala uelastycznić stosunki prawne ze względu na pewne wartościowanie i spojrzenie ocenne. Może to oznaczać także popularność, bądź wziętość. Jeśli chodzi o szczęście zwrot ten może być także rozpatrywany w szeregu kontekstów - szczególnie w kontekście życiowym i uczuciowym. Zasadniczo stosujemy tutaj rozważania o klauzuli generalnej.
Jeśli chodzi o kategorie materialne kontekstu prawnorzeczowego rozumienia zazdrości to trzeba się odnieść do instytucji posiadania, uregulowanej kodeksem cywilnym. Dla przypomnienia: Art. 336. Posiadaczem rzeczy jest zarówno ten, kto nią faktycznie włada jak właściciel (posiadacz samoistny), jak i ten, kto nią faktycznie włada jak użytkownik, zastawnik, najemca, dzierżawca lub mający inne prawo, z którym łączy się określone władztwo nad cudzą rzeczą (posiadacz zależny).
Natomiast gdy idzie o kontekst prawnorodzinny to zazdrość jest definiowana jako uczucie niepokoju co do wierności osoby kochanej, podejrzliwość i dążenie do wyłączności w tym zakresie, chęć przeciwdziałania ewentualnemu naruszeniu tej wyłączności.
Osoba kochana to najczęściej małżonek, może być to także konkubent lub osoba pozostająca faktycznie we wspólnym pożyciu. W pewnych związkach ludzkich może chodzić także o inne kategorie osób najbliższych. Gdy chodzi o wierność to jest to obowiązek małżonków proklamowany przepisami ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy (vide: art. 23 powołanej ustawy).
Gdy chodzi o formy przeciwdziałania ewentualnemu naruszeniu wyłączności w powołanym zakresie to można tutaj wskazywać na szereg zachowań, które możemy klasyfikować jako:
- czynności prawne (o różnym charakterze: administracyjnorpawnym i cywilnoprawnym)
- zachowania prawnie indyferentne (szerzej: Tobor, Nowacki - wstęp do prawoznawstwa)
- czyny zabronione pod groźbą kary w rozumieniu ustawy Kodeks karny
 Arcadius chowaj się... |
|
Tak to jest straszne jak czlowiek zazdrosci innym ze maja egzamin do przodu 
przynajmniej dla mnie. ja czasem zazdroszcze niektorym, ze dostaja swietne oceny albo ze maja juz egzamin za soba i to mi kaze uczyc sie wiecej/lepiej/intensywniej. natomiast jest to taka powiedzmy "zdrowa" zazdrosc, bo ciesze sie z sukcesow innych.
